آنکس که زد نقاب حلالش نمی کنم
خندید بی حساب حلالش نمی کنم

چشمم که گرم شد سپرش خورد بر سرم
فریاد زد نخواب! حلالش نمی کنم

از موی سر گرفت مرا و بلند کرد
می بُرد با شتاب حلالش نمی کنم

حتی به اسب لعنتی اَش خوب آب داد
بر ما نداد آب حلالش نمی کنم

خیلی مرا کنار رباب و سرت زده
جان تو و رباب حلالش نمی کنم

او زیر سایه از وسط ظهر تا غروب
من زیر آفتاب! حلالش نمی کنم

مارا خرابه‌ای دم بازار شام برد‌

ای خانه اش خراب! حلالش نمی کنم

درسفره غریبی ما نان خشک بود
برسفره اش کباب حلالش نمی کنم

حرف کنیز آمد و ترسید خواهرم
شد حرف انتخاب حلالش نمی کنم

هرجور بود بی ادبی کرد با سرت
با چوب و با شراب حلالش نمی کنم

«سید پوریا هاشمی»

ادامه مطلب


برچسب ها : رقیه , بنت الحسین , حلالش , نمی کنم , زد نقاب , بی حساب , فریاد زد , موی سر , لعنتی اش , نداد آب , کنار رباب , جان تو , زیر آفتاب , وسط ظهر , زیر سایه , خرابه ای , بازار شام , نان خشک , حرف کنیز , بی ادبی ,
بازدید : 5

من در غربت احساسم آه مي شوم

در آغوشم نخلهاي سوخته

بر زمينم پلاكهاي ريخته

فريادي بلند از تكبير
در زمان جاري است

مي گذرد زمان وهديه اش فراموشي

مي برد خاطراتمان را

تا مرز غفلت در بيهوشي

من ونخلهايم در سوز دل وتنهايي مان

مي ريزيم اشكهايمان را

بر تن هاي شهيدانمان

تا غسل دهند بي كفن هايمان را

غسل اشك و نور كافي است

بي نشان قبرهاي در حسرت نام

من به خلوت عشق عطري دارم در مشام

مي برد مرا به آسمان پرنده ها

در مشامم عطر پرهايشان باقي است

كوچ پرستوها هميشه در اشكم

لانه هاي خالي آنها روبرويم

گل ولاي خانه ي مانده بر ديوار

نقطه هاي سياهي در افق بر سر دار

دور ودور اما صدايشان در زمان جاري است

من در اروند وكارون غسل پاكي كرده ام

تا بخوانم خاطره هاي گمشده را

با نبودنش كه در فراموشي است

سعيد مطوري/مهرگان
از دفتر غمنامه

ادامه مطلب


برچسب ها : شکست , حصر , آبادان , شکست حصر , حصر آبادان , آغوشم , نخلهاي , پلاکهای , فریادی بلند , فراموشی , در زمان , جاری است , خاطراتمان , مرز غفلت , سوز دل , اشکهایمان , شهیدانمان , پرهایشان , روبرویم , صدایشان ,
بازدید : 15

شب است و سكوت است و ماه است و من
فغان و غم اشك و آه است و من

شب و خلوت و بغض نشكفته‌ام

شب و مثنوي‌هاي ناگفته‌ام

شب و ناله‌هاي نهان در گلو

شب و ماندن استخوان در گلو

من امشب خبر مي‌كنم درد را

كه آتش زند اين دل سرد را

بگو بشكفد بغض پنهان من

كه گل سرزند از گريبان من

مرا كشت خاموشي ناله‌ها

دريغ از فراموشي لاله‌ها

كجا رفت تأثير سوز و دعا؟

كجايند مردان بي‌ادّعا؟

كجايند شور‌آفرينان عشق؟

علمدار مردان ميدان عشق

كجايند مستان جام الست؟

دليران عاشق، شهيدان مست

همانان كه از وادي ديگرند

همانان كه گمنام و نام‌آورند

هلا، پير هشيار درد آشنا!

بريز از مي صبر، در جام ما

من از شرمساران روي توام

ز دُردي كشان سبوي توام

غرورم نمي‌خواست اين سان مرا

پريشان و سر در گريبان مرا

غرورم نمي‌ديد اين روز را

چنان ناله‌هاي جگر‌سوز را

غرورم براي خدا بود و عشق

پل محكمي بين ما بود و عشق

نه، اين دل سزاوار ماندن نبود

سزاوار ماندن، دل من نبود

من از انتهاي جنون آمدم

من از زير باران خون آمدم

از آن‌جا كه پرواز يعني خدا

سرانجام و آغاز يعني خدا

هلا، دين‌فروشان دنيا‌پرست!

سكوت شما پشت ما را شكست

چرا ره نبستيد بر دشنه‌ها؟

نداديد آبي به لب تشنه‌ها

نرفتيد گامي به فرمان عشق

نبرديد راهي به ميدان عشق

اگر داغ دين بر جبين مي‌زنيد

چرا دشنه بر پشت دين مي‌زنيد؟

خموشيد و آتش به جان مي‌زنيد

زبونيد و زخم زبان مي‌زنيد

كنون صبر بايد بر اين داغ‌ها

كه پر گل شود كوچه‌ها، باغ‌ها

عليرضا قزوه

ادامه مطلب


برچسب ها : خونین , کفنان , دفاع , مقدس , خونین کفنان , دفاع مقدس , سکوت , فغان , خلوت , نشکفته , در گلو , استخوان , امشب , بشکفد , بغض پنهان , خاموشی , لاله ها , کجایند , بی ادعا , شرمساران ,
بازدید : 10

 علقمه موج شد، عکسِ قمرش ریخت به هم
دستش افتاد زمین، بال و پرش ریخت به هم

تا که از گیسویِ او لختۀ خون ریخت به مشک

کیـسویِ دختـرکِ منتـظرش، ریخت به هم

تیـر را با سـرِ زانـوش کشیـد از چشـمش

حیف از آن چشم، که مژگانِ ترش ریخت به هم

خواهرش خورد زمین، مادرِ اصغر غش کرد

او که افتاد زمیـن، دور و برش ریخت به هم

قبـل از آنیـکه بـرادر بـرسـد بـالیـنش

پـدرش از نجف آمـد، پدرش ریخت به هم

به سـرش بـود بیـاید به سـرش ام بنـین

عوضش فاطمه آمـد به سرش ریخت به هم

کِتـف ها را کـه تکان داد، حسیـن افتـاد و

دست بگذاشت به رویِ کمـرش، ریخت به هم

خواست تـا خیمه رساند، بغـلش کـرد، ولی

مـادرش گفت به خیـمه نبرش، ریخت به هم

نـه فقط ضـرب عمـود آمـد و ابـرو وا شد

خورد بر فرقِ سرش، پشتِ سرش ریخت به هم

تیـر بود و تبـر و دِشـنه، ولـی مـادر دید

نیزه از سینه که ردّ شد، جگرش ریخت به هم

بـه سـرِ نیـزه ز پهـلو سرش آویـزان بود

آه بـا سنگ زدنـد و گـذرش ریخت به هم

حسن لطفی

ادامه مطلب


برچسب ها : شب تاسوعا , ریخت , به هم , علقمه , موج شد , قمرش , دستش , افتاد , گیسوی , لخته خون , منتظرش , مژگان , زانوش , خواهرش , بالینش , عوضش , ام بنین , کتف ها , حسین افتاد , ضرب عمود ,
بازدید : 25

آن مشک به دوش از خودش تا که گذشت

با تشنگی از کنار دریا که گذشت

افتاد به روی خاک و با بغضی گفت

ای ابر تو کاری بکن از ما که گذشت

***

 

مضامین وحی است پا تا سرش

به هم می زند آسمان را سرش

قیامت به پا می کند با سرش

چو بینند در حشر فردا سرش

بلند است مابین سرها سرش

 

شب قدر آن سال موعود شد

کتاب جهان آنچه فرمود شد

به هر صفحه ای هر چه افزود، شد

نصیب زمین رونق و سود شد

نصیب خودش هیچ...حتی سرش

 

برای خودش صفحه ای جا گذاشت

خودش را میان خطرها گذاشت

غریب و گرفتار و تنها گذاشت

تنی را رها بین صحرا گذاشت

و یک نقطه چین از تنش تا سرش

 

برای خودش غم پس از غم نوشت

به اندازه ی داغ عالم نوشت

به عمق هزاران محرم نوشت

چو حس کرد پیش خدا کم نوشت

دلش خواست جبران کند با سرش

 

به جز عشق چیزی روایت نکرد

نوشت و نوشت و شکایت نکرد

قلم سوخت اما رعایت نکرد

به جان دادن خود قناعت نکرد

پس از پیکرش شد مهیا سرش

 

ورق زد کمی پیش از آن را نوشت

اسامی آن کاروان را نوشت

چنین می شوند و چنان را نوشت

به سرهایشان امتحان را نوشت

که عاشق به پیکر مبادا سرش

 

نوشت و همینکه به اکبر رسید

قلم را از این سو به آنسو کشید

به ناخن تن کاغذش را برید

چنان شد که رنگ از جمالش پرید

چه آمد از آن داغ لیلا سرش؟!

 

شب قدر بود و نوشت از قمر

گرفت از غمش دست را بر کمر

که بی دست ماند و بدون سپر

که افتاد بر خاک صحرا به سر

نوشت و ترک خورد سقا سرش

 

نوشت آنچه را سهم اصغر شدو

گلویی که یکباره پرپر شدو

به خونش تن آسمان تر شدو

تن کوچکی را که بی سر شدو

سری را که افتاد دعوا سرش

 

ورق زد کمی بعد از آن را نوشت

مکان را نوشتا نوشت و زمان را نوشت

زمین خوردن آسمان را نوشت

سپس طاقت استخوان را نوشت

سپس سرخ شد دشت سرتاسرش

 

نوشت از طلبکار انگشترش

نوشت از دوتا گوش یک دخترش

و دور گلو ماندن معجرش

ترک روی پیشانی خواهرش

همینکه به نی رفت بالا سرش

حسن اسحاقی (کرج)

ادامه مطلب


برچسب ها : مضامین , وحی , سرش , مشک , دوش , خودش , گذشت , بلند است , مابین , سرها , غریب , گرفتار , تنها , گذاشت , به جز , عشق , چیزی , روایت , نکرد ,
بازدید : 25