اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود

 در پيشگاه حكم تو ذرات در سجود

اى مير عسكرى لقب اى فاطمى نسب

 آن را كه نيست مهر تو از زندگى چه سود

علمت محيط بر همه ذرات كاينات

فيضت نصيب، بر همه در غيب و در شهود

تاريخ تابناك حياتت، گر اندك است

 بر دفتر مفاخر اسلاميان فزود

عيسى دمى و پرتو رأى منير تو

 زنگار كفر از دل نصرانيان زدود

اين افتخار گشته نصيبت كه از شرف

در خانه تو مصلح كل ديده برگشود

اى قبله مراد كه در بركة السّباع

 شيران به پيش پاى تو آرند سر فرود

قربان ديده اى كه به بزم تو فاش ديد

 جاى قدوم عيسى و موسى و شيث و هود

قرآن ناطقى تو و قرآن پاك را

 الحق مفسّرى، ز تو شايسته تر نبود

دشمن بدين كلام ستايد ترا كه نيست

در روزگار، چون تو به فضل و كمال و جود

شادى به نزد مردم غمديده نارواست

 جان ها فداى لعل لبت كاين سخن سرود

مدح شما، ز عهده مردم برون بود

 اى خاندان پاك كه يزدانتان ستود

از نعمت ولاى شما خاندان وحى

 منّت نهاد بر همگان، خالق ودود

اى پورهادى، اى حسن العسكرى ز لطف

 بپذير، از «مؤيد» دلخسته اين درود

سیدرضا مؤیّد

ای در هوس گیسوی تو شانه فراوان
داری چقدر عاشق دیوانه فراوان

ای مانده به جا از رد طوفان نگاهت
در سینه ی عشاق تو ویرانه فراوان

افسون نگاه تو شده باعث اینکه
در محفل رندان شود افسانه فراوان

در پشت در میکده ی چشم توهستند
مستان خمار اندک و پیمانه فراوان

جاری شده از دوری ات ای روح بهاری
 از ابر نگاه همه باران فراوان

خال تو در آئینه ی دل دیدم و ... دیدم
 در راه همه ریخته ای دانه فراوان

بر زخم دل خسته ی من با نمک خویش
پاشیده لبت خنده ی مستانه فراوان

با یاد تو و کعبه ی چشمان سیاهت
بتخانه فراوان شد و میخانه فراوان

وقتی که گشودی گره روسری ات را
در جنگل گیسوی تو شد لانه فراوان

رخساره نیفروز در این کوچه که هستند
خفاش صفت در صف پروانه فراوان

علی اکبر شجعان

از تـو آنی دل دیـوانهٴ من غـافل نیست

اینکه درسینهٴ من هست تو هستی دل نیست

آنکـه بـالا و بَـرِ زلـف دلا ویـز تـو را

دیـد و زنجیـری زلـف تو نشد عاقل نیست

شـرم از مـوی سپید و رخ پُـر چین دارم

ورنه آن کیست که برچون تو بُتی مایل نیست

مکن آزار دلی را کـه بـه جان طالب تست

وانگهش هیچ جـز این هـدیهٴ نا قابل نیست

آه ای عشق چه سود از کشش و کوشش ما

عمر ما عمر حباب است و تـو را ساحل نیست

به سراشیب چهل چون بنهـی پای ، بدان

قـدر انفاس که بس فاصلـه تا منزل نیست

سیم و زر جوئی و در پنجهٴ پنجاه اسیر

تـو اگـر غافلی از خویش قضا غافل نیست

آرزو کم کـن و از حرص بپـرهیز کـه آز

آب شوری است کزان غیرعطش حاصل نیست

آنکـه پـا بـر سر مـوری بنهد از سـر عمد

گـر سلیمان زمـان است یقیـن کامل نیست

بعد هفتاد به مستی گذران عمـر ، عماد

حمل این بار گران را به از این محمل نیست

عماد خراسانی

قبله ی هفتم ما قبله ی هشتم  دارد

تا خراسان رضا آینه در قم دارد

توبه شد عاقبت گریه ی هر زائر مست

برزمین ریخت هرآن باده که در خم دارد

لطف او بوده که در جمعیت شاعر ها

شاطر عباس قمی فیض تکلم دارد .

"بُعد منزل نبود در سفر روحانی"

هر سلامی بفرستیم , علیکم دارد .

می روم در حرم از صحن به صحنی دیگر

موج تا در دل دریاست تلاطم دارد

عکسم افتاد در آیینه ی صحن و دیدم

شیشه این مرتبه با سنگ تفاهم دارد

هم کریمه ست و هم از نسل کریمان بانو

پس گدا در حرمش حق تقدم دارد

مرغ دل گرچه سیاه است ولی بی بی جان

از سر گنبد تو حسرت گندم دارد

مجتبی خرسندی

🌷بنام خدا🌷
هفته نورانی و سرشار از عطر یاد و نام شهدای بسیج مبارکباد
🌴🌷🌴؛🌷؛🌴🌷🌴
هر روز مهمان یک شاعرانگی در توصیف جلوه های فداکاری و حماسه مظلومانه بسیجیان باشید
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

بيا كه تابش خورشيد را نظاره كنيم
به پيشواز شفق رفته فكر چاره كنيم

بيا كه زهر هلاكت به كام شب ريزيم
سفر به اوج فلك همچو يك ستاره كنيم

پگاه ، تُوسن رهوار عشق برگيريم
گذر به كوي شهيدان ِحق سواره كنيم

زنيم جام حقيقت به شامگاه يقين
سحرگاهان چو رسد بند سحر پاره كنيم

لباس سرخ تن لاله را بپوشانيم
خزان مرده دلان را دَمي بهاره كنيم

شويم آتش و از خاوران برون آئيم
بساط مغربيان را پر از شراره كنيم

چه غم خوريم كه خاكستري به باد رود
چو با شهادت خود زندگي دوباره كنيم


استهبان ـ زنده یاد حاج اصغر قاسمی

بده ســاقـی مــی نـابم که یــار آشــنا آمد
ز شـادی در تـب و تـابـم نـگار مه نما آمـد

بزن مـطرب نوای خَوش نوای شادی و دلکش
مکرّر کن نـوا مطرب مرا خوش این نوا آمـد

شمیم زلف او امشب مرا بیـخود نمود از خود
دم عیـسی وش دلـبر  بـه همـراه صـبا آمــد

به بزم مـا شرف داد و جـهان از او مـنوّر شد
به جمـع مــا صـفا آمـد به درد مــا دوا آمـد

به درگاهش مَلَک خـادم جـهان بر دین او قائم
که اسـلام آور آن ختـم رســولان خــدا آمـد

قمر شد تیره از نورش خجل خورشید از رویش
سرِشمس و قمر امشب به پای مصـطفی  آمـد

به استقبال او موسـی ز مصر و یوسف از کنعان
به دربـارش خلـیلُ الله و عیـسی از سمـا  آمد

زمسـتان سـیاه بـت پرسـتی رو به آخر شد
بهــار وحـدت و  عِزّ  و   وِلا  بـعدِ  شــتا آمـد

بود منـظـور خلـقـت او بود شمـع حقیقت او
گــل بـــاغ نبـــوّت ســـید آل  عــبا آمــد

سلیـمان با همـه مُلـکَش غلامـی از غلامانش
ببین در محضرِ جانان که سلطان  هم گدا آمـد

چـه جـبرئـیل امـین باشـد مقـیم آسـتان او
که با فـرمان حق او هم به تسـلیم و رضـا آمد

مَیِ دیگر بده سـاقی که بیحد مستم از شادی
فــروغ روی جـانان بـر دلـم از مـا سـوا آمـد

بـزن امشـب نوا مطـرب فزون از هر شب دیگر
به تار و چنگ و دف اینک که دلبر پیش ما آمد

سـراید بلـبل از شـادی غزل بـر شاخه نرگـس
نــوا از شــادی بلـبل بــه طبــع بیـنوا آمـد

زبـان الـکن بود یاران که نعـمت او بیـان سازد
تـبرُّک جُسـتم از نامـش به شعـرِ من لذا آمد

علی اکبر شجعان
« محزون اصطهباناتی »
کانال رسمی اشعار علی اکبر شجعان.

تلگرام
https://telegram.me/mahzoon_shajaan

سروش:
https://sapp.ir/shajaan_mahzoon

ایتا:
https://eitaa.com/shajaan_mahzoon

🌷بنام خدا🌷

هفته نورانی و سرشار از عطر یاد و نام شهدای بسیج مبارکباد

🌴🌷🌴؛🌷؛🌴🌷🌴
هر روز مهمان یک شاعرانگی در توصیف جلوه های فداکاری و حماسه مظلومانه بسیجیان باشید
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷

رهپوی عاشورا

تضمین غزلی از شاعر بسیجی
مرحوم محمدعلی مردانی



دو دستی بر دعا دارد بسیجی
به هر سینه صفا دارد بسیجی
به بازو هل اتی دارد بسیجی
(دلی دردآشنا دارد بسیجی
نوایی جانفزا دارد بسیجی)

حسین و کربلا را گفته لبیک
دو دست تن جدا را گفته لبیک
غریب نینوا را گفته لبیک
(ندای مقتدا را گفته لبیک
هوای کربلا دارد بسیجی)

بسیج از قید این دنیای دون رست
فروزان ماهی اندر آسمان است
تفنگ بر دوش و قرآن بر سر دست
(چو هست از باده‌ی عشق احد مست
به لب ذکر خدا دارد بسیجی)

سحر او را ببینی دیده گریان
شده دشمن ز نیرویش گریزان
چو شمعی سوزد از هجر شهیدان
( ز صدق دل پی اجرای پیمان
سری پرماجرا دارد بسیجی )

به دریا می‌شود او لنگر عشق
گرفته قدرتش از حیدر عشق
غبار صورتش خاکستر عشق
(پی ایثار جان در سنگر عشق
به کف شمشیر لا دارد بسیجی)

درخشان مشعلی اندر رهم اوست
به هر گمگشته‌ای حامی و رهپوست
گوارا شربتی اندر دل جوست
(دهد تا هستی خود در ره دوست
به سر قصد منا دارد بسیجی)

گسست از دست و پای خویش رنجیر
جوانان را مکن از خویش دلگیر
شده رهپوی عاشورا ز جان سیر
(به زیر سلسله تن داده چون شیر
به تن حرز ولا دارد بسیجی)

شهیدان خدا گردیده پرپر
بسیجی رزمجو باشد به سنگر       
جوانان وارث گل‌های احمر
(پی رسوایی خصم ستمگر
به دست خود لوا دارد بسیجی)

چو خورشید فروزانی به لشکر
براندازد ز دنیا خصم کافر
به امید خدا و لطف داور
(سپرده سر به خط سرخ رهبر
یم خون پیش پا دارد بسیجی)

شهیدان از سر سنگر زده پر
به رزمش خیره گشته ماه خاور
شکسته خط و هم سد سکندر
(پی دفع فساد و فتنه و شر
به یزدان اتکا دارد بسیجی)

نماز شب سحر می‌خواند از سوز
طراوت می‌دهد چون باد نوروز
گهی در رزم و گاهی دانش اندوز
(چو (مردانی) در این سودا شب و روز
نوای نینوا دارد بسیجی)

شاعر:

حاج محمد عطاریان
پدر طلبه بسیجی شهید عباس عطاریان

هِفده ی ماهِ ربیع و سال فیل*

شد ثنا خوان چشمه سارِ سلسبیل

واژگون شد هَربُتی درهر کجا،

لحظه ی مولودِ آن بَـدرُالدّجی

رانده شد ابلیس دون از آسمان،

درشبِ میلادِ آن آرام جان

طاقِ کسری ناگهان ازهم گسست،

چارده دندانه اش درهم شکست

ساوه خشکید و سماوه شد پُرآب*

صد مَلَک مأمورِ اِیّاب و ذهاب

سَبعَه ی آتشکده خاموش گشت،

بَعدِ ده قرنی که آذرنوش گشت *

موبدان آشفته خواب وخور شدند،

گاهِ رؤیا اَسترو اُشتُر شدند

نوری از نَجدو تهامه سَر فراز،*

تا به مشرق رفت آن شب از حجاز

تختِ شاهان واژگون شد ناگهان

لال شد هر پادشاهی از زبان

موبدان و کاهنان نادان شدند

ساحران درکارِخود حیران شدند

این همه آیات توحیدی عیان

شد نشان از خاتم پیغمبران

صد کرامت، معجزه، اِرهاصِ او*

خاصِ آن مولا شد و  اِخلاصِ او

خانه ی بِنتِ وَهَب امواجِ نور

آمده روحُ القُدُس با شوق وشور

نوری از دامانِ بانو آمنه

شد فروزان از سما تا دامنه

آمد آن شَمسُ الضُّحی، بَدرُالدّجی،

مُصطَفی، کَهفُ التُّقی، غَوثَ الوَری

با رکوع و سجده ای آن سروِ ناز

کودک اما، سرفراز و در نماز

مهربان ختم رُسُل عَبدِ خدا

خُلقِ عُظمای تمام انبیا

هان محمّد(ص)خاتم پیغمبران

سروَرِ خَـلقِ زمین و آسمان

آیتِ حق ؛ رَحمَةٌ لِّلعالَمین

آن شَفیعِ مُؤمِنات ومُؤمِنین

عالِمِ ناخوانده درسِی ازکتاب،

داد  پاسخ هر سؤالِ بی جواب

گرچه وَهمِ ما نگنجد کاین چه هاست

مثنوی گویِ پیمبرها خداست

عالَم از نورِ وجودش سرفراز،

ذِکرِ صلواتش بُوَد با هر نماز

شافِعَت خواهی شود گر، در ممات،

کُن دهان خوشبو به ذِکرِصَلَّواة.

غلامرضا مهدوی آزاد

استهبان

یادوخاطراتِ شهدای دفاع مقدّس گرامی باد.

سروده ی حاضر با نامِ «مشق عشق» تقدیم به شهداوایثارگرانِ دفاع مقدس درکربلای ایران قریب به قیاسی با شهدای مظلوم کربلا است.

مشق عشق

تومشقِ عشق در سنگر نوشتی

شهادت نامه دردفتر نوشتی

شهادت نامه ات اِمضای خون داشت

کبوترگشتی وبا پَر نوشتی

غزل هائی سرودی از رِشادت

عَجَب اِنشائی از باوَرنوشتی

حُسَین امّا به خطِّ خون و سرمشق

به سربند و به انگشتر نوشتی

چومستان با لب خُشکیدۀ خویش

اَلا یا اَیُّــهَا الکَوثَر نوشتی

سلاح جنگ و ایمانت گره خورد

حماسه از علی اکبر نوشتی

گلویت خُشک و خونین بودو مجروح

زِحُلقومِ علی اصغر نوشتی

مُنَوَّر سینه ات را آتشین کرد

روایت از دل خواهر نوشتی

زِ خورشیدیّ وسیمِ خارداران

سِنان و نیزه و خَنجر نوشتی

به روی مین جَبین ساییدی آن شب

شهادت نامه در " مَعبَر" نوشتی

به خُمپاره تنت شد پاره پاره

که در دشتی گُلِ پَرپَر نوشتی

جدا شد دستت ازپیکرچو عبّاس

رِسالت با یَـدِ دیگر نوشتی

سَرِ خونینت ازپیکر چو افتاد

شهیدِ کربلا بی سر، نوشتی

زِرِه پوشان که برجسمَت گُذشتند

زِاَسب و نعلِ تازه ترنوشتی

چو رگباری تَـنَت آماجِ خود کرد

لِثاراتَ الحُسَین آخر نوشتی

"به مَی سَجّاده رَنگین" کردی آن شب

مَرامِ ساقی و ساغَر نوشتی

پیامِ زینبی دادی به عالم

حِجابِ خواهر و مادَرنوشتی

به ما جامانده ها آخرپیامت

اِطاعت ازخطِ رَهبرنوشتی

غلامرضا مهدوی

استهبان

🌷بنام خدا🌷
هفته نورانی و سرشار از عطر یاد و نام شهدای بسیج مبارکباد
🌴🌷🌴؛🌷؛🌴🌷🌴
هر روز مهمان یک شاعرانگی در توصیف جلوه های فداکاری و حماسه مظلومانه بسیجیان باشید
🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷


تقدیم به جانبازان عزیز دفاع مقدس

خون غزل
ای استخوان شکسته لبخندۀ سحر تو
ای صبح زخم خورده آیینۀ ظفر تو

تا ساحل شهادت رفتی و باز گشتی
دست قضا گرفتی همگام با قدر تو

موج شکسته گوید ملاح رسته گوید
کشتی نشسته گوید دریای پر گهر تو

تو طائر تخیل تو آشنای پرواز
در هر کجا که باشی مفهوم بال و پر تو

دل قدس و سینه سینا تن کوه پر تجلّا
ای عشق ! مرکب از ما تکتاز این سفر تو

ای عاشق شهادت بادا سرت سلامت
در باغ استقامت غیرت شجر، ثمر تو

گفتم که در قدومت خون غزل بریزم
سبقت گرفتی از من در کار این هنر تو

شعر طلوع زخمت زد بر دلم شبیخون
خون دل از دو چشمم میرفت و بی خبر تو

در محضر عدالت گویاترین زبان خون
در دفتر «جمالی» زیباترین اثر تو

استاد محمدخلیل مذنب «جمالی»